bir süredir sağda solda adını duyduğum morfiy'i izledim nihayet. filmin referansı bulgakov olunca ironiden, rus milletinin o dönemki hal-i pür melalinden (sırıtma! bu hala senin hikayen), çırılçıplak insanlık hallerinden hakkıyla söz eden bir film bekliyordum. gel gör ki anlamsızca parçalara ayrılmış (hem hikaye hem de insanlar parçalanıyor gerçekten de), her bir parçada tanıştırıldığımız karakterlerin prematüre kaldığı, o tarihte yaşanan toplumsal gerilimden bir bok anlamadığımız, daha çok bolca kan ve et gösterme niyetinde olduğunu sandığım, bununla birlikte istismar sineması estetiğinden de uzak bir film var ortada. sürekli tekrar eden o rus müziği de bir noktadan sonra kabak tadı veriyor. yine de rusya manzaraları ve dekorlar için göz atmakta yarar var. yarar var, ama neye yarar bilemiyorum.
(gogol girer.) - işte böyledir rus insanı sevgili mişa. bir yabancı uzak ülkeleri bile rus diyarına çevirirken (cronenberg'den mi söz ediyor?), rusya'nın orta yerinde kendini anlatmaktan acizdir benim yurttaşım.
morphine - cure for pain
[silindi]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder